17e Antennemeetdag druk bezocht

Op 3 september 2011 was het weer zo ver: de jaarlijkse antenne meetdag. Cor “BA” PTQ zat al hoog en droog in Alaska om daar het WAT geloof te verkondigen, maar Rens “Face” IJF en Dan “Hannibal” FZH namen de honneurs waar, hierbij actief terzijde gestaan door Menno, PD1ML.

De weergoden waren ons, in tegenstelling tot vorig jaar, gunstig gezind en na het inmelden in de zondagochtendronde van Frank, PE1EWR, was het al tijd voor korte broeken en T-shirts.

Met 2 Landrovers, de Clark mast, de 11 meter mast van Menno, PD1ML, een opgeladen MFJ analyser, 100 Ah aan accu’s, kannen koffie en zo’n honderd meter coax- en andersoortige kabels was de basis voor deze jaarlijks terugkerende dag al gezet.

Net toen Rens, Menno en Dan met een bakje koffie (het was nog vroeg !) de dagplanning zaten te maken, kwam René, PD0EJN als eerste met twee antennes aansjouwen, waaronder een hele mooie quad antenne voor 70 cm. Ze bleken beide mooi in de band te zitten.

Experimenten

Even later mochten we ook Leo, PA0ULT en Rinus, PA3APV begroeten. Rinus keek naar de nieuwe marifoonantenne achter op de FZH-VC en zag dat het bijna goed was. Met de Motorola mobilofoon achterin de Laro is dit een ideale combinatie voor het lokale verkeer en blijft de Clarkmast vrij voor experimenten (en dat kwam juist vandaag erg goed uit).

Latci kwam met een zelfbouw GP met een ¾ golf straler voor 2 meter welke prima werkte. Zijn kleefvoetantenne voor 145 Mhz verdiende nog wat afregeling, maar daar is het dan ook zelfbouw voor.

Robert, PA3GEO bracht wel XYL Wendy mee en ene prima humeur, maar geen antenne en al helemaal geen Leatherman tool!

Rolf, PA3GFW, bracht een prachtige multiband dipool mee voor de HF banden. Het broertje van dit stukje technisch vernuft van Buckmaster had zijn sporen al verdiend tijdens het Lighthouse weekend en ook deze variant bleek, gehesen in de 11 meter mast van Menno, PD1ML, prima aan te passen op alle HF banden vanaf 40 meter.

Serge, PA9822 had een mooie Diamond V2000 antenne op de kop getikt. De analyser leerde hem dat hij hier absoluut geen miskoop aan had gedaan. Na het verlengen van de 50 Mhz straler, was de SWR op alle banden prima en ontvingen we moeiteloos de diverse repeaters buiten Zeeland.

Doedelzak

Frans, PA0INA, bracht een gigantische hoeveelheid buizen mee. Het overgrote deel bleek bestemd te zijn voor de Spiderbeam. Op de velddag bleek dat er 2 buizen te weinig waren, maar inmiddels waren die weer aangevuld. Bleef nog een kleine hoeveelheid buizen over waar zelfs het WAT geen antenne in kon zien. Gelukkig wist Frans wel wat je er mee kan doen en zo bracht hij ook dit keer weer een doedelzakserenade aan Leo, PA0LLV, die met Elna was meegekomen.

Intussen liep het veld langzaam vol met belangstellenden en ontstonden overal sub-meetgroepen. Peter, PD0SDQ had zijn koffer met 2 stuks MC-micro uitgebreid met 2 kleine verticale antennes en oogstte terecht goedkeurende blikken. Rens, PA1IJF, zette zijn 15 meter station op met de inmiddels beroemde halve golf vertical en serveerde cake (gesneden met een origineel Opinel mes) aan eenieder die “Ah en Oh” kwam zeggen. Guus, PE1PLM kwam even aanwaaien en was al snel met Rens in gesprek over het “reddingshondentrackingsysteem” , wat behalve een hoge woordwaarde bij Scrabble, ook nog een nuttige toepassing heeft in de reddelarij.

Wouter, PD1WL bracht een zelfbouw Popovic mee. Nu is dat niet zo bijzonder, want iedere zichzelf respecterende amateur bouwt zijn eigen Popovic antenne. Wat de creatie van Wouter bijzonder maakte, was het feit dat hij de mast ook ter plaatse assembleerde uit allerhande materialen. Podium tape bleek hier een onmisbare component.

Voldoende WAT-tarief aanwezig

Inmiddels was ook Wim, PA0WDZ gearriveerd. Omdat zijn auto al vol lag met WAT tarief, had hij de DK7ZB creaties thuis moeten laten! Maar je antennebouw ervaring laat je natuurlijk nooit thuis en zo liep Wim van de één naar de ander en gaf hij gevraagd en ongevraagd zijn advies. Er werd ook onderling veel van gedachten gewisseld over diverse gebieden die allen gerelateerd waren aan onze grote hobby.

Ter vijfder ure was alles weer ingepakt en dachten we dat dit zo’n beetje de laatste dag op Oranjeplaat zou zijn. Hoe anders was de waarheid en ook in de rest van September en zelf nog in Oktober zagen vele antenne’s en masten het licht op Oranjeplaat.

Graag tot Hemelvaartdag 2012, wat traditioneel altijd de opening van het Oranjeplaatseizoen is.

Uiteraard zijn ook hier de nodige foto’s geschoten welke in het Fotoboek zijn te bekijken.